Son tariflerimin fotoğraflarına göz attım yazmaya başlamadan. Bordo, şarap tonları olmuş üst üste. Bugün de öyle. “Burgundy Trilogy” oldu diyebilirim.

Aralık’ın sonuna, dolayısıyla 2018’in sonuna yaklaştık. 2019 çok zor geçecek diyor her ama herkes. Birden aklıma “Moulin Rouge”’da Ewan Mc Gregor’un (hastasıyım), Nicole Kidman’a söylediği “Come what may” şarkısı düştü. Ne olursa olsun!…

Oh, come what may, come what may
I will love you, I will love you
Suddenly the world seems such a perfect place

Her ne olursa olsun, ne gelirse gelsin seni seveceğim ve işte dünya mükemmel bir yer olarak görünmeye başladı bile…

Mottomu bu olarak ilan ediyorum 2019 için. Bana katılmak isteyenler kaleye mum diksin. Hali hazırda çok zor bir seneden çıkıp daha zoruna girmek üzerine olduğumuz hissedilirken bir aymazlık gibi gelmiş olabilir size ama değil inanın. Kontrolümüzde olmayan sebeplerden ötürü büyük sıkıntılar doğacak büyük ihtimal, finansal, yaşamsal, çevresel olarak. Ya kendimi başrol oynamadığım bu arenada alaşağı edeceğim ya da sevmeye, şükretmeye, teşekkür etmeye minnetle devam edeceğim. Çok netim ikincisini seçiyorum. Her ne olursa olsun sevmeye devam edeceğim. Kocamı, çocuklarımı, kedilerimizi, annemle babamı, dostlarımı, arkadaşlarımı, kameramı, lenslerimi, proplarımı, doğanın sunduğu nimetleri, müziği, spotify’ı, tanıdığım, tanımadığım ama ilham ve ilgiyle izlediğim insanları, kitaplarımı, çikolatayı, dondurmayı, ekmeğin kokusunu, şarabı, rakıyı… Her gün biri için şükretsem, minnetle dolsam yıl biter zaten. Yaptığım her iş, yarattığım her kare, yaptığım, beni heyecanlandıran her tarif için minnetle dolacağım. Bana güvenerek işlerini teslim eden insanlara, vaktini ayırıp tarifleri deneyen herkese teşekkürlerimi, sevgimi sunacağım. Oh şimdiden 2019 iyi geçmeye başladı benim için.

Bu tarif de minnetten çıktı. Çok sevdiğim özel insanlarım var çok şükür. Herkesin olduğu gibi. Onlar için yapmıştım bu tatlıyı. Aralık’a, yılbaşı ruhuna çok yakıştırıyorum tadını da rengini de, görüntüsünü de. Onlara pişirirken de çok mutluydum, onlarla yerken de, şimdi sizinle paylaşırken de…

Baharatlar aşktır, şarap meşktir, armut narince lezizdir.

Not: Kaleye mum dikenlerden şunu istiyorum. Günde 3 tane şükran duyduğunuz şey bulun, hatırlayın. İster sabah 3, ister akşam 3. benim bugünkü 3’lemem; dün akşam çok sevdiğim iki arkadaşımlaydım/kediler çarptı üzerime sıcak su döküldü yandım çok yandım ama Silverdin sayesinde çabucak geçti/evde yalnızım spotify harika çalıyor (Joey Alexander, For Wee Folks)

1 şişe kırmızı şarap

1 portakalın suyu (süzün)

3 çubuk tarçın

2-3 yıldız anason

2-3 kök havlıcan (isteğe bağlı)

10 karanfil

2 başparmak kalınlığında taze zencefil (soyun, dilimleyin)

1 tk vanilya özütü

1 portakalın kabuğu

1/2 limonun kabuğu

1/2 kap (bardak) bal

3/4 kap kahverengi şeker

6-8 tane sert, çok yumuşamamış saplı armut (Santa Maria armutlarını uygun oluyor, boy ve şekil olarak)

Şarabı ve armutlar hariç tüm malzemeleri genişçe armutları yan yatırarak sığdırabileceğiniz bir tencereye koyun. Isıtın. Şeker erisin. Armutları yan yatırarak ekleyin.
Bi kaynasın, sonra altını kısın 1,5 saat kadar kısık ateşte armutların rengi bordoya dönüp hafif yumuşayıncaya kadar pişirin. Çok yumuşamalarını istemiyoruz, pelte, hoşaf gibi olmasın.
Armutlar pişince dikkatlice başka bir kaba alın. Baharatlı şarabı süzün. tekrar tencereye alın. Zencefilleri atmayın. kenara ayırın. Kalan suyu en az yarısına inene kadar çektirin. Şurup kıvamını yakalamak istiyoruz.
En sonunda armutları servis edeceğiniz kaseye, tabağa alın. Üzerine şaraplı şurubu dökün. Ayırdığınız zencefilleri küçük küçük doğrayıp armutların üzerine serpin. İster ılık, ister soğuk servis edin.
Biz yanunda manda kaymağı ve vanilyalı dondurma ile yedik.
Afiyet olsun!